Tuneli, me gjatësi 27 kilometra, mban emrin “Rogfast” — shkurtesë e “Rogaland fastforbindelse” — dhe do të arrijë në thellësi prej 392 metrash nën nivelin e detit.

Ndërtimi i tunelit filloi në janar 2018, por u ndërpre në fund të vitit 2019 për shkak të kostove të parashikuara që tejkalonin buxhetin, duke çuar në anulimin e kontratave ekzistuese dhe ristrukturimin e projektit. Punimet u rifilluan në fund të vitit 2021, dhe përfundimi i tij pritet në vitin 2033, me një kosto prej rreth 25 miliardë krona norvegjeze (rreth 2.4 miliardë dollarë).

Anne Brit Moen, menaxhere projekti nga Skanska, kompania që po ndërton pjesën veriore dhe më të thellë të tunelit (9 km), thekson se: “Tuneli do të përmirësojë ndjeshëm lidhjet përgjatë bregdetit perëndimor të Norvegjisë, duke krijuar një lidhje më të shpejtë dhe më të besueshme midis rajoneve të Stavanger dhe Haugesund.” Rogfast do të zëvendësojë lidhjet aktuale me tragete, duke reduktuar kohën e udhëtimit midis qyteteve Bergen dhe Stavanger me rreth 40 minuta.

Tuneli do të përbëhet nga dy tunele të ndara, secili me dy korsi, ekskluzivisht për trafik rrugor. Rreth në mes, do të ketë një unazë të dyfishtë, 260 metra në thellësi, që lidhet me një tunel lidhës drejt ishullit Kvitsøy, komunës më të vogël të Norvegjisë.

Ndërtimi i një tuneli kaq të gjatë nën det kërkon përdorimin e teknologjive më të avancuara. Punimet po kryhen nga të dyja skajet njëherësh, me qëllim që ekipet ndërtuese të takohen në mes me një gabim vetëm 5 centimetra. Kjo kërkon përdorimin e pajisjeve me lazer, duke krijuar një “binjak digjital” të tunelit që mund të krahasohet vazhdimisht me planet e projektit për të shmangur gabime. Burkhard Boeckem, shef teknologjie në Hexagon, shpjegon se respektimi i këtij standardi strikte kursen kohë, para dhe material, duke zvogëluar gabimet që do të kërkonin heqjen dhe shtimin e materialeve.

Rogfast është pjesë e rindërtimit të autostradës E39, një rrugë 1,100 kilometra që lidh Trondheim në veri me Kristiansand në jug. Aktualisht, udhëtimi përshkon shtatë linja tragetesh dhe zgjat 21 orë. Qëllimi është ta bëjnë rrugën pa tragete, duke ndërtuar tunele dhe ura, duke reduktuar kohën e udhëtimit në gjysmë.

Projekti është një ndër më ambiciozët dhe teknikisht më kërkuesit. Moen shpjegon: “Sfida kryesore deri tani ka qenë të gjejmë metoda të mjaftueshme për të siguruar mbushjen e shkëmbinjve dhe për të parandaluar rrjedhjen e ujit të kripur. Ne tashmë kemi arritur 300 metra nën nivelin e detit dhe kemi pasur rrjedhje të konsiderueshme uji, por po përqendrohemi për të ruajtur kushte pune të sigurta dhe efikase për të gjithë.”

Tuneli gjithashtu do të ketë sistem ventilimi të gjatë, i kombinuar me ventilim të shtyllave që shtrihet deri në Kvitsøy, për të garantuar qarkullim të duhur të ajrit dhe siguri për drejtuesit. Një sistem paralajmërimi në kohë reale do të monitorojë ngjarjet si prishjet ose trafiku, ndërsa kamera dhe radar do të kontrollojnë automjetet.

Megjithëse mbyllja e linjave të trageteve mund të sjellë humbje të disa vendeve të punës, Rogfast pritet të përmirësojë aksesin në punë, arsim dhe shërbime publike për komunitetet lokale dhe të ndikojë pozitivisht në ekonominë lokale, duke ulur kostot logjistike dhe duke mundësuar operimin e kompanive në një zonë më të gjerë.

Aktualisht, titulli i tunelit më të gjatë me seksion nën det mbahet nga Seikan Tunnel në Japoni (53.85 km), i cili është vetëm për trenat. Channel Tunnel midis Anglisë dhe Francës është gjithashtu vetëm për hekurudhë dhe ka seksion nën det 37.9 km. Megjithatë, Rogfast do të jetë më i thellë se të dyja, duke arritur 392 metra nën nivelin e detit, krahasuar me 240 metra të Seikan dhe 115 metra të Channel Tunnel.

Top Channel