Në stinën e vjeshtës, çadrat nuk janë thjesht një aksesor i domosdoshëm për ditët me shi – ato janë një pjesë e identitetit tonë urban dhe personal. Në ngjyrat e tyre shpesh fshihen humorët tanë, ndërsa në hapjen e tyre fillon një udhëtim i vogël nën piklat që bien lehtë.
Çadra të bardha, me ngjyra të ndezura, me lule, me figura, klasike apo moderne – secila ka karakterin e vet dhe ndonjëherë edhe historinë e vet. Ajo mund të jetë një mburojë ndaj motit, por shpesh është edhe një shprehje e stilit dhe personalitetit.
Në rrugët e qytetit, nën një çadër, njerëzit afrohen, ndajnë një bisedë, një rrugë, një përshëndetje. Një çadër e përbashkët është shpesh një kujtim i bukur në ditët e ftohta. E kush nuk ka kujtime nën një çadër?
Në vjeshtë, çadra bëhet pjesë e pandashme e çantës sonë. Është një kujtesë e vogël që edhe në ditët gri, mund të zgjedhim të mbajmë mbi vete ngjyrë, mbrojtje dhe stil.
