Teksa vendi i tyre ndodhet ende nën pushtimin rus, disa atletë të rinjë ukrainas po stërviten në Shqipëri, për të përmbushur ëndrrat e tyre për lavdinë sportive ndërkombëtare.
Me gjithë dhimbjen dhe ankthin që i shoqëron për vendin dhe të afërmit e tyre në Ukrainë, ata vijojnë stërvitjen në Elbasan.
Tetë atletet, katër vajza dhe katër djem, duan të nderojnë vendin e tyre.
“Kjo luftë ka ndryshuar jetën tonë, por jo ëndrrat tona,” thotë, Mariya Larina, një atlete 17-vjeçare që ka përfaqësuar tashmë Ukrainën jashtë vendit.
Sfida e saj aktuale është të arrijë në finalet e kampionatit botëror të atletikës për të rinj, të planifikuar për në gusht në Kolumbi.
Me keqardhje të madhe, këta të rinj, kryesisht nga Bakhmut, në rajonin e Donetskut (Ukraina juglindore), vendosën të largohen nga vendi, të shtyrë nga pamundësia e stërvitjes në shtëpi.
Më 27 mars, tetë sportistët, të shoqëruar nga dy trajnerë, u larguan nga qyteti i tyre për të shkuar në Lutsk, në perëndim të vendit. Më pas shkuan në Varshavë dhe nga kryeqyteti polak mundën të fluturonin drejt Shqipërisë.
Udhëtimi i tyre u financua nga Komiteti Olimpik i Ukrainës dhe delegacioni po qëndron në një hotel në Elbasan, të paguar nga bashkia e qytetit.
“Është shumë e vështirë të stërvitesh në Ukrainë tani,” thotë Mariya, e cila shkëlqeu në Kampionatin Evropian të Atletikës për Junior 2021 në Estoni dhe mori medaljen e argjendtë në Kampionatin Ballkanik U-18 në të njëjtin vit në Serbi.
Gjatë një seance nxehmje në stadiumin e Elbasanit, atletët stërviten nën muzikën e Dr Dre, Dua Lipa ose Dzidzio, një grup ukrainas, ritmi i të cilit i ngushëllon.
Nëna dhe gjyshja e Mariya qëndruan në shtëpi në Ukrainë.
“Situata në të gjithë rajonin e Donetskut është e vështirë. Është e rrezikshme për jetën e tyre”, thotë ajo. Vetëm pak ditë më parë, ajo mësoi se pranë shtëpisë së saj kishte plasur një predhë.
“Isha shumë e shqetësuar”, shton ajo. Kur arriti të fliste me nënën e saj në telefon, ajo i tha se “ishte shumë e frikësuar dhe nuk mund të ndaloja së qari”.
Ajo gjithashtu shpreh mirënjohjen e tij ndaj vendit të vogël ballkanik për pritjen e tij të ngrohtë. Ashtu si Mariya, shumë sportistë të rinj janë strehuar jashtë vendit, si në Bullgari, Turqi apo Itali.
Megjithatë, “shumë nuk mund të largoheshin nga Ukraina dhe ne jemi të shqetësuar për fatin e tyre”, thotë Pavlo Zadorozhniy, 60-vjeç, një nga trajnerët e grupit.
Valentyn Loboda, 17-vjeç, praktikon kërcimin me shtizë. Është hera e parë që largohet nga Ukraina dhe është ende në shok.
“Jeta ime ka ndryshuar sepse sot jam në Shqipëri dhe familja ime në Ukrainë. Nuk e mendoja që hera ime e parë jashtë shtetit do të ishte kështu”, thotë i riu.
“Është shumë e rrezikshme të vazhdosh në Ukrainë. Kjo luftë vret njerëz”, shton ai.
Loboda flet çdo ditë me të afërmit e tij dhe përpiqet t’i qetësojë ata.
“Tani jam burrë, më duhet të gëlltisë lotët dhe të qëndroj i qetë”, shpjegon ai. Para se të largohej, rezultatet e tij sportive nuk ishin të mëdha, por pavarësisht kësaj ai është i vendosur të kërcejë sa më lart për ta bërë të ëmën krenare për të.
Edhe pse ata jetojnë larg luftimeve që janë ndezur në Ukrainë që nga pushtimi rus në fund të shkurtit, lufta po dëmton rëndë gjendjen e tyre psikologjike.
Konflikti “ndikon në disponimin e tyre”, thekson Zadorozhniy. “Ata ndjekin gjithçka që ndodh në Ukrainë, janë në kontakt me familjet e tyre. Situata është e vështirë dhe të gjithë janë shumë të shqetësuar”.
Hanna Tkachova, 19-vjçe, një tjetër atlete, mësoi ditët e fundit se babai i saj ishte plagosur pranë Volnovakha, një qytet në veri të Mariupolit. Trishtimi dhe ankthi u përhap në të gjithë grupin.
“Por ne nuk jemi të demotivuar dhe do të vazhdojmë të luftojmë shumë për të dhënë më të mirën nga vetja”, thotë Mariya.
“Lufta ka ndryshuar jetën time, por nuk ka ndryshuar ëndrrën time për të fituar në Kolumbi për të treguar se Ukraina është një vend i fortë”, shton ajo.
Ndërsa trajneri e mbyll me fjalët “Sepse, pavarësisht gjithçkaje, të gjithë janë të vendosur të fitojmë për nder të flamurit dhe të vendit”.
/Albanianpost.com
